W środę rozpoczynamy święty, szczególny czas Wielkiego Postu. Zewnętrznym znakiem naszego wejścia na drogę pokuty i nawrócenia jest posypanie głowy popiołem. Popiół ma nam przypomnieć, że wszystko, co ziemskie, jest przemijalne, powstało z prochu ziemi i w proch się obróci. Jest to widzialny skutek grzechu. Cały Wielki Post jest wezwaniem do odwrócenia się od siebie samego po to, by skierować się ku Bogu. Jest to wołanie o umieszczenie Go w centrum myśli i zamierzeń, zajętych często wyłącznie przez nasze własne "ja". Jest to zachęta do zwrócenia się ku Bogu jak dziecko, to jest z prostotą, entuzjazmem i radością. Jeśli pragniemy być prawdziwymi uczniami Chrystusa, to nie może zabraknąć nam sił i czasu na uważniejsze wsłuchiwanie się w Jego głos, na baczniejsze przyglądanie Mu się, na szczerszą i dłuższą z Nim rozmowę ...

W głębszym przeżywaniu Wielkiego Postu pomogą nam nabożeństwa wielkopostne, Droga Krzyżowa i rozpamiętywanie Męki Pańskiej podczas Gorzkich Żali. Nie żałujmy czasu i odwagi, by pokazać, że mocno trwamy przy Chrystusowym Krzyżu - znaku zbawienia. Niech on przypomina, zwłaszcza wrogom Kościoła, iż największą wartością w życiu jest miłość płynąca z tego właśnie Krzyża: "W krzyżu miłości nauka".